به مجموعه قطعات الکترونیکی که وظیفه کشف و شناسایی حریق و اطلاع رسانی آن را بر عهده دارند سیستم های اعلام حریق اطلاق می گردد که بر 2 بخش اصلی اعلام دستی و اعلام حریق اتوماتیک تقسیم می گردد.در سیستمهای اعلام دستی وظیفه کشف و شناسایی حریق بر عهده متصرفین و بهره برداران حاظر در محل بوده به نحوی که با رویت حریق شستی های تعبیه شده حریق را فشرده و سایر متصرفین و بهره برداران را از وقوع حریق مطلع میسازند این شیوه که از قدیمی ترین راهکارهای اعلام حریق در دنیا نیز به حساب می آید کماکان در تمامی طراحی ها مورد توجه و استفاده قرار گرفته و اجرای آن در تمامی تصرف ها الزامی می باشد ولی این نحو از شناسایی با دو ایراد جدی همراه می باشد که به تنهایی در هیچ کجا مورد استفاده قرار نمی گردد اولین ایراد که بر سیستم اعلام دستی وارد است وابستگی کامل آن به حضور اشخاص و متصرفین جهت فعال سازی که در مواقعی که حضور عامل انسانی در محیط کمتر باشد سیستم متوجه هیچ حریقی نمی گردد ، و دومین ایراد از دست رفتن عامل زمان در این نوع  از اعلام حریق می باشد به این خاطر که تازمانی که حریق به صورت کامل ایجاد نگردیده و حضور فرد یا افرادی در محل حریق بوقوع نپیوسته امکان اعلان عمومی وجود نداشته و به همین خاطر احتمال گسترش حریق در این زمان بالا خواهد بود به همین خاطر بتدریج جهت سهولت شناسایی و کشف حریق دقیق تر و همچنین بالا بردن سرعت شناسایی بتدریج استفاده از سنسورها در نسلهای بعدی سیستم مورد استقبال عامه قرار گرفت به شکلی که یکی از ارکان اصلی سیستم اعلام حریق، شناسایی اتوماتیک گردیده و بر همین اساس گسترش و تکامل یافته است.

امروزه سیستمهای اعلام حریق در دسته ابزار دقیق الکترونیک قرار گرفته و با توسعه روز افزون به نسل های جدید با همان سیستمهای هوشمند رسیده است که قابلیت هایی همچون توان سازگاری سنسورها و دتکتورها بصورت خودکار با محیط برای کاهش چشم گیر خطایا اعلام حریق کاذب ، امکان تنظیم میزان حساسیت دتکتورها ، امکان برنامه نویسی و برنامه ریزی المانها و پنل ، قابلت اتصال تجهیزات جانبی مانند دربهای حریق ، پمپهای حریق ، فنها و کلیه ادوات حریق و جانبی مانند آسانسورها و روشنایی اضطراری و … را دارا می باشد.

سیستمهای اعلام حریق بر اساس نحوه ی اعلام محل حادثه و حریق به دو نوع منطقه ای یا   ZONE که در اماکن با امکان نهایتآ 12 قطعه یا ZONE حریق مورد استفاده می باشد و سیستمهای اعلام حریق آدرس پذیر که شامل کلیه کاربری ها می باشد تقسیمبندی می گردند.

بیشترین سرانه تولید در سیستمهای اعلام به دتکتور دود ، حرارت و دتکتورهای ترکیبی  اختصاص یافته و سنسورهایی مانند گاز شهر ، سنسورهای منواکسید ، سنسورهای شعله ای و سایر سانسورها در رتبه ی بعدی می باشد.

در سیستمهای متعارف فقط امکان اعلام zone یا منطقه حریق می باشد و شناسایی محل دقیق حریق بر عهده بهره برداران و یا نیروهای ایمنی و آتش نشانی می باشد ولی در سیستمهای آدرس پذیر آدرس دقیق سنسور فعال شده توسط پنل اعلام حریق اعلام و در تغییر سرعت شناسایی و کشف واحد و یا المانی که در آن حریق به وقوع پیوسته به مراتب بیشتر خواهد بود.